Kody usterek są wykorzystywane przez mechaników samochodowych do identyfikowania problemów związanych z pojazdami, ponieważ umożliwiają diagnozę usterek opartą na faktach zamiast na domysłach.

Dzięki komputeryzacji i coraz bardziej zaawansowanej technologii pojazdów, w momencie wykrycia usterki w pamięci modułu pokładowego zapisywane są kody usterek. Jeśli usterka jest krytyczna lub związana z emisją spalin, zapala się lampka kontrolna awarii.

Przy użyciu sprzętu diagnostycznego podłączonego do 16-stykowego złącza diagnostycznego mechanik może pobrać dane dotyczące kodów usterek, a także obserwować w czasie rzeczywistym takie wartości jak prędkość obrotowa silnika czy prędkość pojazdu.

Te kody usterek generowane przez moduły pokładowe dostarczają informacji, które mogą być istotne dla zdiagnozowania usterki. Niemniej do pełnej diagnozy problemu występującego w samochodzie przydaje się znajomość budowy kodów usterek, ponieważ na tej podstawie można wywnioskować, gdzie występuje usterka i na czym polega.

Organy regulacyjne odpowiedzialne za zatwierdzanie i standaryzację kodów usterek w branży motoryzacyjnej to Society of Automotive Engineers (SAE) oraz Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, powszechnie znana jako ISO. Od 1995 roku obie te instytucje ściśle współpracują z producentami pojazdów przy ustanawianiu norm i protokołów dla systemów diagnostyki pokładowej (OBD). Od czasu wprowadzenia systemu diagnostyki pokładowej OBD-II w 1996 roku wszystkie kody usterek o standardowej konfiguracji zaczynają się od litery. Pojazd podzielono na cztery grupy (B – nadwozie, C – podwozie, P – zespół napędowy, U – komunikacja sieciowa) i każdy kod usterki ma przypisaną literę, informującą, do której z tych czterech grup się odnosi. Na przykład kod P0117 oznacza, że zwrócony kod usterki pochodzi z zespołu napędowego pojazdu.

Po rozpoznaniu grupy wymagającej zbadania drugi znak kodu usterki, którym może być 0, 1, 2 lub 3, wskazuje, czy kod usterki jest zdefiniowany przez producenta, czy też przez SAE/ISO.

Kody usterek SAE i ISO są uniwersalne i stosowane przez większość producentów przestrzegających standardu OBD II. Niemniej w związku z tym, że w niektórych pojazdach układy różnią się konstrukcją i sposobem działania, standard przewiduje, że w stosownych przypadkach producenci mogą używać dodatkowych kodów usterek, gdy kody zdefiniowane przez SAE/ISO nie są odpowiednie.

W użytym powyżej przykładowym kodzie usterki P0117 widać, że usterka dotyczy zespołu napędowego i jest to kod zdefiniowany przez SAE/ISO. Dalsza analiza trzeciego znaku kodu usterki wskazuje obszar, który wymaga zbadania. Układy pojazdu są podzielone na kategorie ponumerowane od 0 do 9, zatem wygenerowany kod P0117 wskazuje, że kontroli wymagają podzespoły monitorowane przez system sterowania silnikiem (w tym przypadku czujnik temperatury płynu chłodniczego silnika). Z kolei czwarty i piąty znak kodu usterki zawierają pozostałe informacje o charakterze usterki.

Istnieje wiele wariantów znaków w tych dwóch pozycjach i mogą one wskazywać numer cylindra lub rzędu cylindrów, to czy usterka jest stała czy sporadyczna, niski lub wysoki sygnał wejściowy, a nawet zwarcie bądź otwarcie obwodu.

Na przykładzie tego samego kodu P0117 widać, że czwarty i piąty znak sugerują niski sygnał wejściowy. Gdy weźmie się pod uwagę wszystkie wcześniejsze informacje, okazuje się, że chodzi o usterkę w zespole napędowym, kod usterki jest zdefiniowany przez SAE/ISO i zostaje zapisany w systemie sterowania silnikiem przy niskim sygnale wejściowym z czujnika temperatury płynu chłodniczego silnika.

Aby ułatwić proces wykrywania usterek, konwencjonalny 5-znakowy kod usterki może mieć na końcu jeszcze dwa znaki. Te dwa dodatkowe znaki mogą wskazywać rodzaj usterki na różne sposoby, i tak na przykład kod P0117 z dodatkowymi cyframi 07 oznacza awarię mechaniczną.

Bardziej szczegółowa wiedza na temat budowy kodów usterek może pomóc mechanikowi w lepszym zrozumieniu i naprawie usterek pojazdu. Jak zawsze podczas diagnostyki, nie należy wymieniać podzespołów tylko na podstawie kodów usterek. Przed wymianą jakichkolwiek części należy zapoznać się ze schematami połączeń pojazdu i uwzględnić otaczające podzespoły. Przede wszystkim trzeba pamiętać, że kody usterek nie są rozwiązaniem problemu, lecz tylko punktem wyjścia do jego identyfikacji.

Moduł “Kody usterek” w systemie Autodata pozwala użytkownikom wyszukiwać tysiące kodów. Zwracane wyniki wyszukiwana zawierają informacje techniczne od producentów oryginalnego wyposażenia oraz możliwe przyczyny i sposoby rozwiązania problemu. Co więcej, kody usterek są stale rozwijane od ogólnych definicji kodów usterek SAE/ISO do definicji kodów poszczególnych producentów – dzięki temu warsztaty mają dostęp do najbardziej przydatnych i precyzyjnych informacji.