Przekładnia hydrokinetyczna marki SACHS w skrzyniach automatycznych jest elementem rozruchowym, przełożeniem prędkości obrotowej i momentu obrotowego oraz tłumikiem drgań skrętnych. Inżynierowie i mechanicy firmy ZF wyjaśniają jej budowę i rolę.

Poprzez załączenie sprzęgła blokującego, przeniesienie momentu obrotowego odbywa się bez poślizgu. Poprawia się dzięki temu skuteczność mechanizmu i zmniejsza zużycie paliwa. Tłumik drgań skrętnych zapewnia komfort jazdy i oszczędza skrzynię biegów. Przekładnia hydrokinetyczna włączona jest w obieg olejowy skrzyni biegów. Olej chłodzony jest poprzez obwód zewnętrzny.

Najważniejsze elementy przekładni hydrokinetycznej:

• pompa napędzająca
• turbina
• kierownica jednokierunkowa
• sprzęgło blokujące
• tłumik drgań skrętnych

Wirnik pompy połączony jest bezpośrednio z wałem korbowym silnika, a wirnik turbiny z wałkiem skrzyni biegów. Wałek podporowy łączy kierownicę z obudową skrzyni biegów. Pomiędzy kierownicą a wałkiem podporowym znajduje się wolne koło, które dopuszcza przeniesienie momentu obrotowego tylko w jednym kierunku. Ponadto obudowa przekładni hydrokinetycznej zawiera sprzęgło blokujące i tłumik drgań skrętnych.

Przekładnia hydrokinetyczna pracuje w dwóch zakresach. W fazie przekładni przełożenie momentu obrotowego następuje poprzez zmianę kierunku strumienia na kierownicy. W fazie sprzęgła, w której zmiana kierunku strumienia oleju jest zbędna, kierownica obraca się razem z wirnikami pompy i turbiny. Przebieg strumienia w poszczególnych fazach można dobrze wyjaśnić na przykładzie tzw. palisady łopatkowej przedstawiającej kształt i działanie łopatek wszystkich trzech kół.

Przepływ strumienia:

Przy ruszaniu pompa tłoczy olej do turbiny). Strumień oleju dostosowuje się do kształtu łopatek i jest odpowiednio kierowany. W tym stanie następuje największe wzmocnienie momentu obrotowego Turbina obraca się i przyspiesza samochód, a nieruchoma kierownica kieruje olej z powrotem do pompy.

Wraz ze wzrostem obrotów turbiny zmniejsza się kąt zmiany kierunku strumienia. Strumień przepływu jest bardziej prosty, a wzmocnienie momentu obrotowego mniejsze. Kierownica kieruje olej tak, aby uzyskać korzystny strumień w stosunku do pompy.

Gdy obroty pompy i turbiny są prawie takie same, olej przepływa przez poszczególne łopatki niemal w prostej linii. W tej fazie olej dociera do łopatek kierownicy od tyłu czyli od strony ssącej. Kierownica obraca się wraz z pompą i turbiną, gdyż jednokierunkowe wolne koło już nie działa. Moment obrotowy nie jest już wzmacniany, załącza się natomiast sprzęgło blokujące.