W zeszłym numerze podrwiwaliśmy sobie z pewnego lubelskiego profesora, który próbował przerabiać dym z komina na benzynę. Dziś mowa o innym wynalazku naukowców z Lublina, czyli instalacji przeznaczonej do zasilania wodorem samochodów z silnikami iskrowymi. Można ją zastosować w normalnym aucie, podobnie jak instalację LPG lub CNG, przy czym nie ma potrzeby wprowadzania jakichkolwiek modyfikacji silnika.

Dziennikarze wpadli w zachwyt, że samochód z taką instalacją jest niebywale wprost ekologiczny, bo przecież nie wydziela spalin, lecz parę wodną. Mało tego, pojazd ten miałby być w utrzymaniu tańszy, jako że wodór jest w wodzie, a jak się wsadzi do wody elektrody to ho, ho.

Żaden z piewców nie sprawdził jednak, jak na skalę przemysłową uzyskuje się wodór. A wykorzystuje się do tego metan, co już z ekologią wiele wspólnego nie ma. Elektroliza wody z wielu względów jest po prostu nieekonomiczna. Zamiast więc zamieniać energię elektryczną na energię chemiczną wodoru, sensowniejsze jest jej bezpośrednie wykorzystanie do napędzania pojazdów elektrycznych. Do tego wodór jest kłopotliwy w transporcie i magazynowaniu, co dodatkowo podnosi koszty jego użytkowania.

Czy zatem prace lubelskich naukowców nie mają sensu? Wprost przeciwnie. Niech wynalazcy wynajdują dalej. Kto wie, może przy okazji uda im się opracować coś, co rzeczywiście da się sensownie wykorzystać w realnych konstrukcjach. Śmieszna jest natomiast kompletna ignorancja dziennikarzy, którzy sami nie potrafią odróżnić sandacza od sandwicza, ale próbują informować społeczeństwo.