Rosnące ceny paliw sieją prawdziwy popłoch wśród kierowców. W tej sytuacji przypomniałem sobie o „przełomowym” odkryciu pewnego profesora z Lublina, który w 2009 roku ogłosił, że wie jak produkować benzynę z dwutlenku węgla, w cenie 40 groszy za litr. Gazety rozdmuchały tę informację na cztery fajerki, snując już wizje nadwiślańskiego Kuwejtu.

Media podały też, że próbna instalacja do produkcji węglowodorów z dwutlenku węgla ma być lada moment uruchomiona w Kędzierzynie Koźlu. Minęły jednak trzy lata, a benzyny-kominówki jak nie było, tak nie ma.

Poszukując informacji o wiekopomnym wynalazku, dowiedziałem się, że projekt upadł. Jakaś elektrociepłownia wycofała się z przedsięwzięcia, zaś sam profesor odszedł na emeryturę, dając wyraz rozgoryczeniu z powodu braku zrozumienia tzw. czynników. Przy okazji natknąłem się na publikacje przytomnie dowodzące, że cała opowieść o taniej benzynie ze spalin to jedna wielka lipa. Bowiem zakładając nawet, że technologia profesora da się zastosować, to przewiduje ona wykorzystanie do sztucznej fotosyntezy równie sztucznych promienników UV, które jak wiadomo są na prąd. Ten zaś produkowany jest w Polsce w olbrzymiej większość z węgla. Biorąc pod uwagę straty na poszczególnych etapach procesu przerabiania dwutlenku węgla na benzynę, wychodzi na to, że sprawność energetyczna tej – teoretycznej jak na razie – technologii oscylować będzie wokół ułamka procenta, co stoi w sprzeczności z deklarowanymi kosztami

Pozostaje pytanie, dlaczego temu karkołomnemu pomysłowi towarzyszyło tak wielkie zadęcie medialne? Ano sprawa jest prosta. Naukowcy, na całym świecie zresztą, wynajdują przede wszystkim granty. Urzędnicy dysponujący pulą środków przeznaczonych na badania i rozwój na coś te pieniądze muszą wydać. Często więc wydają je na sny o potędze. A że nic z tego nie wychodzi? To już problem podatników.