Stale rosnąca popularność przewodów zapłonowych ze spiralnym rdzeniem ferromagnetycznym powoduje, że nieuczciwa konkurencja wprowadza na rynek produkty o niepełnej wartości.

Na prawej fotografii można zobaczyć właściwy rdzeń. Środkowa, żółta nić jest osnową dla specjalnego ferrytowego rdzenia o dobranym składzie wielkości ziaren ferrytu. Takim rdzeniu nawinięta jest spiralka z cienkiego drutu ze stali kwasoodpornej w ilości 50 zwojów na każdy centymetr długości.
Taka budowa powoduje, że cały układ zachowuje się jak cewka z rdzeniem.
Cechy charakterystyczne:

-drut gęsto spiralnie nawinięty,
-właściwa średnica drutu,
-warstwa ferrytu odpowiedniej grubości,
-odpowiedni skład warstwy ferrytu (94-96%),
-widoczna cienka nić wzmacniająca (żółty kolor wewnątrz rdzenia).

 
Na fotografii wyżej uwidoczniony jest podrabiany rdzeń. Na rdzeń oporowy (węglowy, kevlarowy, silikonowy lub inny) nawinięta jest spiralka z drutu. Cały problem polega na tym, że widoczny na fotografii czarny rdzeń nie ma własności ferromagnetycznych w związku z czym cały układ zachowuje się jak zwykły opornik. Spotyka się również rdzenie ze znikomą zawartością ferrytu.

Cechy charakterystyczne:
-niewystarczająco gęsto spiralnie nawinięty drut,
-zbyt mała średnica drutu,
-warstwa ferrytu znikomej grubości lub jej brak,
-nieodpowiedni skład warstwy ferrytu (3-5%) lub jej brak,
-widoczne zbyt grube włókna wzmacniające (żółty oraz biały kolor wewnątrz rdzenia),
-dodatkowa warstwa izolacyjna utrudniająca właściwe połączenie widoczna jako błyszcząca powierzchnia rdzenia.

Na poniższej fotografii widać, jak cząsteczki rdzenia ferrytowego są przyciągane przez magnes sztabkowy. Fragment podrabianego rdzenia w żaden sposób nie zostanie przez magnes przyciągnięty lub oddziaływanie będzie bardzo słabe.

Więcej na stronie http://www.sentech.pl/index.php?cms=55