l`eqipe, 12 maja 2019, 18:38 15 -2

Należy przede wszystkim zamówić nieodpowiednie do danego modelu, a następnie zrobić zwrot. Nie zaszkodzi nawet kilkukrotnie. Następnie rwiemy skrzynię, oczywiście bez użycia podnośnika do skrzyń, jak zawiśnie na wałku sprzęgłowym, to absolutnie nic się nie stanie. Stare sprzęgło odkręcamy i obowiązkowo obmacujemy powierzchnię roboczą koła zamachowego tłustymi rękami - tłuste ślady pozostawiamy. Nowe sprzęgło odpakowujemy brutalnie niszcząc pudełko, lub co najmniej dokładnie brudząc je tłustymi rękami, które nie do końca jeszcze wytarliśmy o koło zamachowe - to bardzo pomoże przy ewentualnym zwrocie towaru. Jeśli nowy docisk sprzęgła jest pokryty zabezpieczającym smarem, pod żadnym pozorem nie zmywamy, go - jak nazwa wskazuje, smar jest zabezpieczający i zabezpieczy nam długotrwałe niezawodne działanie. Następnie kolej na nową tarczę sprzęgła : bierzemy ją w ręce i dokładnie obmacujemy okładziny, z obu stron. Pro tip : jeśli warstwa smaru na naszych rękach jest zbyt cienka, warto zadbać o jej wzbogacenie np odrobiną smaru ze starego przegubu napędowego, ewentualnie, jeśli pod autem jest jakiś wyciek, warto posmarować o niego ręce nim weźmiemy się za natłuszczanie okładzin. Gdy mamy już pewność, że okładziny zaabsorbowały odpowiednią ilość produktów petrochemicznych, zarówno nowych, jak i używanych, analizujemy, czy tarcza jest kierunkowa, i czy da się ją zainstalować w kierunku przeciwnym niż zalecany przez producenta. Nikt wszakże nie będzie nam mówił jak mamy żyć, tym bardziej, jak zakładać tarczę. Docisk dokręcamy pneumatem, w miarę możliwości ukręcając jakieś śruby, albo przynajmniej gubiąc. O centryczność się nie martwimy, albowiem nie od dziś wiadomo, że wbijanie skrzyni metodą siła razy gwałt załatwia ten problem szybko i oszczędza cenny czas. Pamiętamy o wałku sprzęgłowym, dokładnie o wielowpuście na nim - tego miejsca nie smarujemy pod żadnym pozorem, tego wymaga bycie prawdziwym zawodowcem. Tulei prowadzącej łożysko oporowe nie oglądamy, bo przynosi to pecha. Jak ktoś widział, musi splunąć przez lewe ramie i zapomnieć, czy widział jakieś objawy zużycia. Łożysko oporowe, tudzież wysprzęglik centralny zostawiamy stare, bo przecież jest dobre. Jeśli ktoś usłyszał szelest kulek z tegoż - powinien zastosować metodę taką samą, jak w przypadku tulei, inaczej grozi mu impotencja oraz łysienie. Już łysi w tym wypadku mają zastępczo rozwolnienie, więc nie ma żartów. Gdy już ustąpiło rozwolnienie, kontynuujemy montaż, najlepiej przy pomocy kolegi, zespołowo staramy się wbić skrzynię na swoje miejsce. Jak pisałem wcześniej, jeśli opadliśmy z sił (albo wróciło rozwolnienie) skrzynię spokojnie można zostawić wiszącą na wałku sprzęgłowym, co tylko pozytywnie wpłynie na osiowość tulei prowadzącej tarczę oraz inne elementy. Producenci to przemilczają, ale sprzęgła jak i skrzynie to po prostu lubią. Jeśli już udało się wbić, pamiętamy by nie wkładać blaszanych dystansów, oraz zgubić możliwie najwięcej elementów montażowych. Śruby dokręcamy pneumatem, ustawionym na min. 190Nm. Jeszcze tylko instalacja półosi. Jeśli mamy szczęście i to nie Golf, gdzie trzeba tylko przykręcić śruby (których chociaż nie smarujmy kljem), to przy wbijaniu półosi do obudowy skrzyni pamiętamy o tym, by podwinąć simmeringi. Simmeringi to lubią. Dla dopełnienia idealnego montażu pamiętamy o nie uzupełnianiu ubytków oleju w skrzyni biegów oraz o ustawieniu jałowego skoku pedału sprzęgła na zero. Mam nadzieję, że pomogłem, nie musicie dziękować. W następnym odcinku, dla dociekliwych, mogę napisać, jak skutecznie zapomnieć o zresetowaniu docisku w sprzęgle samonastawnym. Pozdrawiam

Odpowiedz