Od ponad 80 lat uszczelniacze wału ciągle są rozwijane. Simmeringi w technologii PTFE mają dużą przewagę technologiczną nad tradycyjnymi, jednak simmeringi PTFE I generacji są dość trudne w montażu. Uszczelniacze PTFE II generacji są łatwiejsze w montażu, bez trudu można sprawdzić poprawność ich instalacji, a ponadto umożliwiają zmniejszenie wagi nowo budowanych silników.

Historia uszczelniaczy wału sięga 1929 roku, kiedy austriacki inżynier Walter Simmer pracujący fabryce Freudenberg zastosował w maszynie do garbowania skóry uszczelnienie. Zamiast sznura łojowego wstawił stalowy pierścień z naciągniętym paskiem skóry. Utworzona w ten sposób „warga” umożliwiła zastosowanie większej prędkości obrotowej wału oraz wydłużyła trwałość uszczelnienia. Wynalazek ten jest regularnie udoskonalany – skórę zastąpiły inne tworzywa.

Obecnie, najbardziej zaawansowane technicznie są uszczelniacze w technologii PTFE. Wykorzystany w nich teflon ma wyjątkowe właściwości: jest odporny na duże obciążenia, środki chemiczne i wysokie temperatury, generuje niskie straty wynikające z tarcia i, przede wszystkim, ułatwia skuteczne uszczelnienie wału. Po ogrzaniu, PTFE powraca do pierwotnego kształtu, dzięki czemu w konstrukcji simmeringu nie jest już potrzebna sprężyna.

Między innymi przez dość trudny montaż simmeringów PTFE I generacji, a także możliwość skontrolowania montażu jedynie poprzez test szczelności, opracowano uszczelniacze PTFE II generacji. Oprócz łatwiejszego montażu, ich nowy kształt pozwala na podwyższenie osiągów, redukcję masy silnika (do 2 kg) i zwiększenie żywotności uszczelnienia.

Nowsza generacja simmeringów PTFE charakteryzuje się znacznie zredukowaną głębokością i dłuższym stykiem. Podczas montażu uszczelniacza, w simmeringach PTFE I generacji warga uszczelniająca musi zostać otwarta przy pomocy narzędzia, przez co istnieje ryzyko wywinięcia jej. Nowsza generacja jest wolna od zagrożenia wywinięcia, gdyż płaska przed montażem warga wywija się w naturalnym kierunku. Prawidłowość montażu uszczelniacza w przypadku PTFE I generacji można dokonać jedynie poprzez test szczelności, zaś kolejnej generacji – wystarczy poprzez kontrolę wzrokową.