Rozruszniki mają proste, lecz bardzo ważne zadanie: uruchamianie silnika spalinowego. W zależności od zastosowania różnią się one wielkością, konstrukcją i mocą. 

Działanie rozrusznika pozostaje zawsze takie samo: włączany jest łącznik elektromagnetyczny, który za pośrednictwem dźwigni zazębia zębnik z wieńcem zębatym koła zamachowego. Równocześnie mostek stykowy zwiera obwód elektryczny silnika rozrusznika, który obraca rozrusznik i uruchamia silnik. W momencie wyłączenia zasilania rozrusznika, łącznik elektromagnetyczny rozwiera mostek stykowy, a zębnik wysuwa się z wieńca zębatego, powracając do pozycji wyjściowej. Cykl ten trwa z reguły tylko kilka sekund.

Jeżeli jednak rozrusznik będzie pracował dłużnej lub będzie uruchamiany w krótkich odstępach czasu bez wystarczającej przerwy, to będzie nagrzewał się do wysokiej temperatury. Wtedy uzwojenia łącznika elektromagnetycznego działają jak spirala grzewcza, a rozrusznik jest poddawany ogromnym obciążeniom.

Takie przeciążenia można poznać po tak zwanym papierze wskaźnikowym, którym podczas produkcji owijany jest łącznik elektromagnetyczny. Papier ten zmienia swój kolor po przekroczeniu określonej temperatury. Duże przebarwienia stanowią zatem wyraźny dowód na termiczne przeciążenie rozrusznika.

Ogólnie zaleca się uruchomić rozrusznik na maksymalnie 30 sekund, a następnie pozwolić mu wystygnąć przez co najmniej 2 minuty. Cykl ten należy powtarzać maksymalnie 3 razy, po czym konieczna jest dłuższa przerwa. Bezwzględnie odradza się wykorzystywanie rozrusznika do innych celów, np. do odpowietrzania układu wtryskowego po wymianie filtra paliwa.